Bajka na dobranoc: Tajemniczy ogród snów
W małym miasteczku, wśród zielonych wzgórz i kolorowych kwiatów, mieszkała dziewczynka o imieniu Zosia. Zosia miała długie, kręcone włosy i zawsze nosiła uśmiech na twarzy. Jej ulubionym zajęciem było odkrywanie nowych miejsc w ogrodzie, który należał do jej dziadków. Pewnego wieczoru, gdy słońce zaczęło zachodzić, a niebo przybrało piękne odcienie różu i purpury, Zosia postanowiła wybrać się na małą wyprawę.
Przechadzając się po ogrodzie, Zosia zauważyła coś niezwykłego. W jednym z kątów, wśród gęstych krzewów, znajdowała się stara, zardzewiała brama. Była pokryta bluszczem i wyglądała, jakby pamiętała czasy, gdy była nowa. Zaintrygowana, Zosia podeszła bliżej.
„Co jest za tą bramą?” – pomyślała. „Może to jakiś tajemniczy ogród?”
Dziewczynka delikatnie otworzyła bramę. Zaskoczona, stanęła w progu. Przed nią rozpościerał się piękny ogród, o jakim marzyła. Był pełen kolorowych kwiatów, które wyglądały, jakby tańczyły na wietrze. W powietrzu unosił się zapach słodkiej lawendy i świeżych truskawek. W samym środku ogrodu znajdowała się mała, błyszcząca fontanna, a wokoło niej fruwały kolorowe motyle.
„Wow!” – zawołała Zosia, nie mogąc powstrzymać radości. „To miejsce jest magiczne!”
Wtedy, z za krzewów, wyszła mała, urocza wróżka o skrzydłach błyszczących jak diamenty. Uśmiechnęła się do Zosi i powiedziała:
„Cześć, Zosiu! Jestem Lila, wróżka snów. Ten ogród jest pełen marzeń i tajemnic. Przyjdź, pokażę ci jego sekrety!”
Zosia nie mogła uwierzyć w to, co słyszy. „Czy naprawdę mogę zobaczyć sekrety tego ogrodu?” – zapytała z ekscytacją.
„Oczywiście! W tym ogrodzie spełniają się marzenia, ale musisz być gotowa na przygodę!” – odpowiedziała Lila, machając ręką. Nagle, wokół Zosi i wróżki zaczęły pojawiać się kolorowe iskierki, a ogród wypełnił się piękną muzyką.
Wróżka zaprowadziła Zosię do fontanny. „Ta fontanna ma moc spełniania marzeń. Wystarczy, że pomyślisz o tym, co chciałabyś zobaczyć, a woda pokaże ci to w magiczny sposób.”
Zosia zamknęła oczy i pomyślała o swoim największym marzeniu. „Chciałabym zobaczyć wszystkie swoje ulubione bajkowe postacie!” – szepnęła.
Nagle woda zaczęła migotać, a z fontanny wyskoczyły postacie z różnych bajek. Na początku pojawił się Czerwony Kapturek, trzymający koszyk pełen smakołyków.
„Cześć, Zosiu! Chcesz do mnie dołączyć na spacer po lesie?” – zapytała radośnie.
„Tak, tak!” – odpowiedziała Zosia z entuzjazmem.
Wkrótce potem dołączył do nich Królewna Śnieżka, a zaraz po niej Smerfy, które tańczyły i śpiewały radosne piosenki. Zosia bawiła się z nimi, a wśród śmiechu i radości zapomniała o całym świecie.
Po kilku chwilach Lila, wróżka, zawołała:
„Czas na kolejną przygodę, Zosiu! Musisz odwiedzić Krainę Snów!”
Wszystkie postacie z bajek pomogły Zosi przejść przez magiczny portal, który otworzył się w sercu ogrodu. Zosia poczuła, jak unoszą ją lekki wiatr i piękne światło.
Gdy znalazła się w Krainie Snów, ujrzała nieskończone pola pełne chmur, na których można było skakać, jak na trampolinie. Zobaczyła też ogromne, kolorowe balony unoszące się w powietrzu.
„To jest niesamowite!” – krzyknęła Zosia, skacząc na chmurach.
Wkrótce spotkała tam inne dzieci, które również bawiły się w tej magicznej krainie. Razem tańczyli, grali w chowanego i tworzyli piękne wytwory z chmur. Zosia czuła się szczęśliwa jak nigdy wcześniej.
Jednak po pewnym czasie, Lila podeszła do Zosi i powiedziała:
„Nadszedł czas, aby wrócić do swojego świata, Zosiu. Pamiętaj, że możesz wrócić zawsze, gdy tylko zechcesz, bo ten ogród zawsze będzie na ciebie czekał.”
„Ale ja nie chcę wracać!” – zawołała Zosia, czując smutek w sercu.
„Rozumiem, ale każda przygoda musi mieć swój koniec. Wrócisz tu w swoich snach, a ja zawsze będę tu na ciebie czekać.” – uspokoiła ją wróżka.
Zosia uśmiechnęła się, wiedząc, że zawsze będzie miała to magiczne miejsce w swoim sercu. Wróciła z Lilą do ogrodu, gdzie wciąż czekała na nią fontanna, kwiaty i wszystkie bajkowe postacie.
Kiedy Zosia wróciła do domu, spojrzała na niebo, a na jej ustach pojawił się uśmiech. „Dziękuję, Lila. Na pewno jeszcze tu wrócę!”
Wróżka pomachała jej na pożegnanie, a Zosia obiecała, że zawsze będzie pamiętać o swoim tajemniczym ogrodzie snów.
Od tego dnia, każdej nocy, gdy zamykała oczy, przenosiła się do swojego magicznego ogrodu, gdzie czekały na nią najpiękniejsze przygody. A kiedy budziła się rano, zawsze miała uśmiech na twarzy i nadzieję na kolejną noc pełną snów.
I tak Zosia, pełna radości i marzeń, zasypiała z myślą, że magia jest wszędzie, jeśli tylko potrafimy ją dostrzegać. Dobranoc, mała przygodo! Śnij pięknie!