Jadwiga Andegaweńska – królowa, która uczyła się z dziećmi
W pewnym pięknym królestwie, gdzie słońce zawsze świeciło, a kwiaty kolorowo kwitły, mieszkała mądra królowa Jadwiga Andegaweńska. Była nie tylko wspaniałą władczynią, ale także osobą, która uwielbiała uczyć się nowych rzeczy. Każdego ranka, kiedy ptaki śpiewały swoje poranne pieśni, królowa przychodziła do ogrodu pałacowego, gdzie czekały na nią dzieci z całego królestwa.
„Dzień dobry, moje ukochane dzieci!” – zawołała Jadwiga z uśmiechem, widząc radosne twarze maluchów. – „Czy jesteście gotowi na dzisiejszą lekcję?”
Dzieci z entuzjazmem odpowiedziały: „Tak, królowo Jadwigo! Co będziemy dzisiaj robić?”
Królowa usiadła na zielonym trawniku, a dzieci usadowiły się wokół niej. „Dziś opowiemy sobie o przyjaźni i o tym, jak ważne jest pomagać innym” – powiedziała.
„A jak możemy pomagać?” – zapytała mała Zosia, w której oczach błyszczały iskierki ciekawości.
„Świetne pytanie, Zosiu! Możemy pomagać na wiele sposobów. Na przykład, możemy dzielić się zabawkami, pomagać rodzicom, a nawet wspierać swoich przyjaciół, gdy są smutni” – odpowiedziała królowa.
„Ja zawsze daję mojemu przyjacielowi Stasiowi swoje kredki, gdy mu brakuje!” – z dumą powiedział mały Piotrek.
„To wspaniały przykład, Piotrku! Dzieląc się, sprawiamy, że świat staje się lepszym miejscem” – pochwaliła królowa. Potem dodała: „Chciałabym, abyśmy zrobili coś specjalnego. Co powiecie na to, żebyśmy stworzyli wspólnie plakat o przyjaźni?”
Dzieci zaczęły klaskać z radości. „Tak, tak! Zróbmy to!” – krzyknęli razem.
Jadwiga przyniosła kolorowe farby, kartki i pędzle, a dzieci zaczęły malować. „Możemy narysować serca i uśmiechnięte buzie!” – zaproponowała Zosia.
„I kwiaty! Kwiaty przyjaźni!” – dodał Stasiu, skacząc z radości.
Królowa obserwowała, jak dzieci z zapałem tworzą swoje dzieła. Każdy z nich dodawał coś wyjątkowego, a atmosfera w ogrodzie była pełna śmiechu i radości. Po chwili plakat był gotowy, a dzieci z dumą pokazały go królowej.
„To jest przepiękne! Jesteście prawdziwymi artystami!” – powiedziała Jadwiga, a dzieci zaczęły tańczyć wokół swojego dzieła.
„Co zrobimy z naszym plakatem, królowo?” – zapytał Piotrek.
„Myślę, że powinniśmy powiesić go na drzewie w parku, aby wszyscy mogli go zobaczyć i dowiedzieć się, jak ważna jest przyjaźń” – odpowiedziała królowa.
Dzieci zgodziły się z entuzjazmem. Wszyscy razem przeszli do parku, gdzie na dużym drzewie powiesili swój plakat. „Teraz każdy, kto przyjdzie do parku, zobaczy, jak ważne jest pomagać innym i być dobrym przyjacielem!” – zawołała królowa.
W pewnym momencie do parku zaczęli przychodzić mieszkańcy królestwa. Gdy zobaczyli plakat, wielu z nich uśmiechnęło się i powiedziało: „Jak pięknie! Zobacz, jak dzieci uczą nas o przyjaźni!”
„To wszystko dzięki naszej królowej Jadwidze!” – zawołał Stasiu, a dzieci zaczęły wiwatować.
Królowa uśmiechnęła się i powiedziała: „To wy, moje kochane dzieci, jesteście prawdziwymi nauczycielami. Pamiętajcie, że każdy z nas może wnieść coś dobrego do świata, a przyjaźń jest jednym z najcenniejszych darów, jakie możemy ofiarować innym.”
Po całym dniu spędzonym na zabawie i nauce, dzieci wróciły do domów z uśmiechem na twarzy. „Dziękujemy, królowo Jadwigo! Dzisiaj nauczyliśmy się czegoś bardzo ważnego!” – zawołał Piotrek, a reszta dzieci przytakiwała.
„Ja również dziękuję wam! Każdego dnia uczę się od was, jak być lepszą królową i przyjaciółką” – odpowiedziała Jadwiga.
Od tego dnia królowa Jadwiga i dzieci z królestwa spotykali się regularnie, aby uczyć się i pomagać sobie nawzajem. Wspólnie odkrywali radość płynącą z przyjaźni, a ich królestwo stawało się coraz piękniejsze.
W ten sposób królowa Jadwiga Andegaweńska nauczyła wszystkie dzieci, że najważniejsze w życiu jest dzielenie się miłością i dobrymi uczynkami, a przyjaźń jest najpiękniejszym skarbem, jaki możemy mieć.
I tak, z uśmiechem na twarzy, wszyscy zasnęli, marząc o nowych przygodach i lekcjach, które przyniesie im jutro.