Bajka o wiewiórce i orzeszku
Pewnego słonecznego poranka w pięknym lesie mieszkała wesoła wiewiórka o imieniu Nela. Nela była znana w całym lesie z tego, że zawsze była pełna energii i miała niespożytą ciekawość świata. Jej ulubionym zajęciem było zbieranie orzeszków, które uwielbiała chrupać podczas zabaw z przyjaciółmi.
Pewnego dnia, w drodze do swojego ulubionego miejsca w lesie, Nela zauważyła coś błyszczącego w trawie. O, co to może być? – pomyślała. Podbiegła bliżej i zobaczyła pięknego orzeszka, którego jeszcze nigdy wcześniej nie widziała. Był większy i jaśniejszy od wszystkich, które dotąd znalazła.
„Wow, jaki piękny orzeszek!” – zawołała Nela, skacząc z radości. „Muszę go mieć!”
Nela wzięła orzeszek do łapek i postanowiła, że podzieli się nim ze swoimi przyjaciółmi. W końcu, prawdziwa radość to dzielenie się z innymi! Pobiegła więc do gniazdka swojego najlepszego przyjaciela, małego zajątka o imieniu Julek.
„Cześć, Julku!” – zawołała Nela. „Mam coś, co chciałabym ci pokazać!”
Julek, słysząc głos Neli, wyskoczył ze swojego gniazdka. „Cześć, Nelu! Co to masz w łapkach?” – zapytał zainteresowany.
Nela pokazała mu orzeszek. „Znalazłam go w trawie! Jest wspaniały, prawda?”
Julek przyjrzał się orzeszkowi z zachwytem. „Jest przepiękny! Ale czy możemy go zjeść?” – zapytał z niepewnością.
„Oczywiście!” – odpowiedziała Nela. „Ale pomyślałam, że najpierw zrobimy małą zabawę. Może zorganizujemy zawody w skakaniu?”
„Świetny pomysł!” – zgodził się Julek. „Kto wygra, ten dostanie orzeszka!”
Oboje zaczęli się przygotowywać do zawodów. Ustalili, że skaczą od jednego drzewa do drugiego. Wkrótce cała polana była pełna śmiechu i radości, a wiewiórki i zające zbierały się, aby kibicować.
W końcu, po zaciętej rywalizacji, wygrała Nela! „Udało się! Wygrałam!” – krzyczała z radością. „Ale wiesz co, Julku? Chciałabym podzielić się tym orzeszkiem z tobą, bo jesteś moim najlepszym przyjacielem!”
Julek był zaskoczony. „Naprawdę? Ale ty go znalazłaś!”
„Tak, ale to nie ma znaczenia. Razem jest weselej!” – odpowiedziała Nela, łamiąc orzeszek na pół i dając Julkowi jedną część.
Oboje usiedli pod drzewem i zaczęli chrupać orzeszka. „Mmm, pyszny!” – powiedziała Nela. „Cieszę się, że się nim podzieliłam. To smakuje lepiej w towarzystwie!”
W tym momencie do ich zabawy dołączyła mała sowa, Szymek. „Cześć, co robicie?” – zapytał, przylatując na gałąź obok.
Nela i Julek opowiedzieli mu o orzeszku i zawodach. „To świetna historia! Czy mogę się z wami bawić?” – zapytał Szymek.
„Oczywiście!” – odpowiedziała Nela. „Mamy jeszcze jednego orzeszka, który możemy podzielić się razem!”
Troje przyjaciół zaczęło bawić się na polanie, skacząc i latając wesoło. Wkrótce wszystkie zwierzątka z lasu dołączyły do zabawy, a Nela, Julek i Szymek podzielili się swoimi orzeszkami z wszystkimi. Każdy miał swoją część przyjemności i radości.
Pod koniec dnia, kiedy słońce zaczęło zachodzić, wszyscy przyjaciele usiedli razem na trawie. „To był najwspanialszy dzień!” – powiedział Szymek, rozglądając się po szczęśliwych twarzach swoich przyjaciół.
„Tak, to wszystko przez to, że się dzieliliśmy!” – dodał Julek. „Radość rośnie, gdy jest dzielona!”
Nela uśmiechnęła się, słysząc te słowa. „Tak, i to jest najważniejsze! Przyjaźń i dzielenie się sprawiają, że każdy dzień jest lepszy!”
I tak, wesoła wiewiórka, mały zajączek i mądra sowa spędzili resztę dnia w radości, wiedząc, że prawdziwa przyjaźń to skarb, który warto pielęgnować. A orzeszki? Orzeszki zawsze będą na ich wspólnym stole, jako symbol ich wesołych przygód!
I wszyscy żyli długo i szczęśliwie, a ich przygody w lesie trwały w najlepsze.