Bajka na dobranoc: Nocna przygoda na tęczowej chmurce
W małym miasteczku, gdzie kwiaty zawsze kwitły, a słońce uśmiechało się do dzieci, mieszkał mały chłopiec o imieniu Jacek. Jacek był bardzo ciekawski i zawsze marzył o tym, aby przeżyć niesamowitą przygodę. Pewnej nocy, gdy niebo było pełne gwiazd, Jacek patrzył przez okno i zauważył coś niezwykłego. Na niebie unosiła się tęczowa chmurka!
„Wow! Co to za chmurka?” – pomyślał Jacek, a jego serce zabiło szybciej z ekscytacji. Postanowił, że musi się na nią wdrapać. Wyszedł na podwórko i spojrzał w górę. Chmurka wyglądała na bardzo miękką i kolorową.
„Hej, tęczowa chmurko! Czy mogę na ciebie wsiąść?” – zawołał Jacek, machając rękami.
Do jego zaskoczenia chmurka zniżyła się, a z jej wnętrza usłyszał ciepły głos.
„Oczywiście, Jacek! Wsiadaj! Jestem Tęczka, twoja przewodniczka po niebie!”
Jacek nie mógł uwierzyć własnym uszom. Wskoczył na chmurkę, a ta uniosła go wysoko w powietrze. „Jestem w chmurach!” – krzyknął ze szczęścia.
„Tak, a teraz ruszamy na przygodę!” – odpowiedziała Tęczka, a chmurka zaczęła unosić się coraz wyżej.
Wkrótce znaleźli się nad lasem, gdzie drzewa błyszczały w świetle księżyca. Jacek zobaczył, jak zwierzęta nocą wychodzą na polowanie na jedzenie.
„Patrz, Jacek! To lisek i jego przyjaciele!” – wskazała Tęczka. Jacek dostrzegł małego liska, który skakał wśród krzaków.
„Cześć, lisku! Co robisz w nocy?” – zawołał Jacek.
„Cześć, Jacek! Szukam jedzenia na kolację. A ty, dlaczego jesteś na chmurce?” – odpowiedział lisek, patrząc z ciekawością.
„Lecę na przygodę!” – radośnie zawołał Jacek. „Lecimy dalej, Tęczko!”
Chmurka przeleciała nad pięknym jeziorem, które mieniło się jak diamenty w blasku księżyca. Jacek zauważył grupkę żab, które skakały i chlapały w wodzie.
„Hej, żabki! Co robicie?” – zawołał z chmurki.
„Bawimy się w chowanego!” – odpowiedziała jedna z żabek. „A ty, mały chłopcze, skąd się tu wziąłeś?”
„Jestem Jacek i płynę na tęczowej chmurce!” – odpowiedział z uśmiechem.
„To musi być wspaniała przygoda! Życzymy ci miłej podróży!” – krzyknęły żabki, a Jacek pomachał im na pożegnanie.
Polecieli dalej, a chmurka wznosiła się jeszcze wyżej. Wkrótce dotarli do miejsca, gdzie na niebie tańczyły kolorowe gwiazdy. Były jak małe iskierki, które rozświetlały noc.
„Patrz, Jacek! To Festiwal Gwiazd! Każda gwiazda ma swoją melodię!” – zawołała Tęczka.
„To niesamowite!” – odpowiedział Jacek, zafascynowany. „Czy możemy się przyłączyć?”
„Oczywiście! Po prostu zamknij oczy i posłuchaj!” – powiedziała Tęczka.
Jacek zamknął oczy, a w jego uszach rozległy się piękne dźwięki. Gwiazdy śpiewały radosne piosenki o przyjaźni, marzeniach i nadziei. Jacek czuł, jak radość wypełnia jego serce.
„To niesamowite! Chciałbym zawsze słuchać tej muzyki!” – zawołał Jacek, otwierając oczy.
„Pamiętaj, Jacek, że muzyka gwiazd zawsze będzie z tobą, gdy spojrzysz w niebo” – uśmiechnęła się Tęczka.
Po chwili Tęczka powiedziała: „Czas wracać, Jacek. Musisz się wyspać przed jutrzejszym dniem.”
„Już? Ale ja nie chcę wracać!” – odpowiedział Jacek, czując smutek.
„Nie martw się. Zawsze możesz wrócić na tęczowej chmurce. Wystarczy, że spojrzysz w gwiazdy i pomyślisz o przygodzie” – powiedziała Tęczka.
Chmurka zaczęła opadać, a Jacek czuł, jak jego serce wypełnia się radością. Wkrótce dotarli z powrotem do miasteczka, a Tęczka delikatnie wylądowała na jego podwórku.
„Dziękuję, Tęczko! To była najwspanialsza przygoda!” – zawołał Jacek, zeskakując z chmurki.
„Cieszę się, Jacek! Pamiętaj, aby zawsze marzyć i odkrywać nowe przygody!” – odpowiedziała Tęczka, a następnie uniosła się w górę, znikając wśród gwiazd.
Jacek wrócił do swojego łóżka, a w jego sercu pozostała radość i magia nocnej przygody. Zasypiając, pomyślał: „Jutro znów spojrzę w niebo i pomyślę o Tęczce oraz o naszych wspólnych przygodach.”
Tak oto Jacek zasnął z uśmiechem na twarzy, gotowy na nowe marzenia i przygody, które czekały na niego w przyszłości.