Magiczne świeczki czarownicy Agaty
W małej wiosce, otoczonej gęstymi lasami i kwiecistymi łąkami, mieszkała czarownica Agata. Była to bardzo miła czarownica, która lubiła pomagać mieszkańcom wioski. Jej dom był pełen magicznych przedmiotów, a na półkach stały kolorowe świeczki, które miały niezwykłe moce.
Pewnego dnia, kiedy słońce świeciło jasno, a ptaki śpiewały wesołe melodie, do Agaty przyszła mała dziewczynka o imieniu Zosia. Zosia miała piękne, kręcone włosy i zawsze nosiła uśmiech na twarzy.
„Cześć, pani Agato!” zawołała Zosia, wchodząc do domku czarownicy. „Czy mogę zobaczyć twoje magiczne świeczki?”
„Oczywiście, Zosiu!” odpowiedziała Agata, kładąc na stół kilka świeczek. Każda z nich miała inny kolor i zapach. „Te świeczki mają różne moce. Możesz je zapalić, aby spełnić małe marzenia!”
Zosia patrzyła z zachwytem na świeczki. „Czy mogę spróbować?” zapytała z ekscytacją.
„Tak, ale pamiętaj, aby zawsze wybrać dobre marzenie!” ostrzegła Agata, pokazując Zosi niebieską świeczkę, która pachniała jak świeżo skoszona trawa. „Ta świeczka spełnia marzenia o przyjaźni.”
Zosia uśmiechnęła się szeroko. „Chciałabym, żeby wszyscy w wiosce się zaprzyjaźnili!” powiedziała z radością.
Agata zapaliła świeczkę, a niebieski płomień rozbłysnął jasnym światłem. W powietrzu uniosła się delikatna woń trawy, a wkrótce Zosia usłyszała śmiechy dzieci bawiących się na zewnątrz.
„Patrz, pani Agato!” zawołała Zosia, wychodząc na zewnątrz. „Wszyscy się bawią!”
„Czasem wystarczy jedno dobre marzenie, aby zmienić świat wokół nas,” powiedziała Agata, uśmiechając się do Zosi.
Później Zosia zobaczyła czerwoną świeczkę. „A co ta robi?” zapytała, wskazując na nią.
„To świeczka, która spełnia marzenia o odwadze,” wyjaśniła Agata. „Czy chcesz spróbować?”
Zosia myślała przez chwilę, a potem powiedziała: „Chciałabym być odważna, żeby móc wspinać się na najwyższe drzewa!”
Agata zapaliła czerwoną świeczkę, a ogień świeczki zajaśniał intensywnym blaskiem. Wkrótce Zosia poczuła przypływ odwagi, jakby w jej sercu zagościł mały lew.
„Teraz mogę spróbować!” zawołała radośnie, biegnąc w stronę najbliższego drzewa. Wspięła się na nie bez obaw.
Kiedy Zosia dotarła na sam szczyt, spojrzała w dół i zobaczyła całą wioskę z lotu ptaka. „Jestem na szczycie świata!” krzyknęła, a jej serce biło z radości.
Agata patrzyła na Zosię z dumą. „Widzę, że twoje marzenie się spełniło,” powiedziała. „Pamiętaj jednak, że z odwagą wiąże się odpowiedzialność.”
Zosia zjechała z drzewa i podbiegła do Agaty. „Co to znaczy?” zapytała z ciekawością.
„To znaczy, że musisz używać swojej odwagi w dobry sposób,” wyjaśniła Agata. „Bycie odważnym nie znaczy tylko robić szalone rzeczy, ale także bronić prawdy i pomagać innym.”
Zosia pomyślała o tym, a potem spojrzała na ostatnią świeczkę – zieloną. „A ta co robi?” zapytała, wskazując na nią.
„To świeczka, która spełnia marzenia o mądrości,” odpowiedziała Agata. „Chcesz spróbować?”
„Tak!” krzyknęła Zosia. „Chciałabym być mądra, żeby zawsze podejmować dobre decyzje!”
Agata zapaliła zieloną świeczkę, a w powietrzu uniósł się zapach świeżo skoszonej trawy. Zosia poczuła, jak jej myśli stają się jasne i klarowne.
„Teraz rozumiem, że mądrość to nie tylko wiedza, ale także umiejętność słuchania innych,” powiedziała Zosia z uśmiechem.
„Dokładnie tak,” przytaknęła Agata. „Mądrość przychodzi z doświadczeniem i otwartością na świat.”
Po długim dniu pełnym magii i przygód, Zosia wróciła do domu, a Agata pomachała jej na pożegnanie. „Pamiętaj, Zosiu, aby zawsze marzyć i dążyć do swoich celów!” zawołała.
Zosia odwróciła się i uśmiechnęła. „Dziękuję, pani Agato! Na pewno wrócę!” obiecała, a w jej sercu zagościła radość i wdzięczność.
Od tego dnia Zosia nie tylko marzyła, ale także używała swojej odwagi i mądrości, aby pomagać innym. I tak, dzięki magicznym świeczkom czarownicy Agaty, wioska stała się jeszcze piękniejszym miejscem, pełnym przyjaźni i zrozumienia.