Przedszkolna wyprawa do świata wróżek
Był piękny, słoneczny poranek w przedszkolu „Słoneczne Promyki”. Dzieci z niecierpliwością czekały na poranną zabawę. Nagle nauczycielka, pani Zosia, przyniosła wielką, kolorową książkę.
_„Dzieci, dzisiaj wybierzemy się w magiczną podróż do świata wróżek!”_ – oznajmiła z uśmiechem.
Dzieci zaczęły krzyczeć z radości. Zosia otworzyła książkę, a z jej stron zaczęły unosić się kolorowe motyle i błyszczące gwiazdki.
_„Chcecie poznać wróżki? To chodźcie za mną!”_ – zawołała, a dzieci, trzymając się za ręce, podążyły za nią w stronę dużego, jasnego okna.
Gdy dotarli do okna, pani Zosia powiedziała: _„Na trzy, skoczymy razem!”_ Dzieci zafascynowane, zawołały: _„Jeden, dwa, trzy!”_ i skoczyły razem w stronę okna. W mgnieniu oka znalazły się w zaczarowanym lesie, pełnym kolorowych kwiatów i śpiewających ptaków.
_„Wow, to niesamowite!”_ – krzyknął Jacek, wskazując na ptaszki tańczące w powietrzu.
_„Patrzcie, tam jest wróżka!”_ – zawołała Kasia, wskazując na małą, błyszczącą postać, która przelatywała nad kwiatami. Wróżka miała długie, srebrne skrzydła i piękną, kolorową sukienkę.
Wróżka zatrzymała się i uśmiechnęła do dzieci. _„Cześć, mali przyjaciele! Jestem Lila, wróżka z tego magicznego lasu. Co was tu sprowadza?”_
_„Przyjechaliśmy na wyprawę!”_ – odpowiedział Piotrek, skacząc z radości. _„Chcemy poznać wróżki i zobaczyć wasz świat!”_
Lila zaśmiała się. _„To wspaniale! Pokażę wam nasz tajemniczy świat. Chodźcie za mną!”_
Dzieci podążały za Lilą, która prowadziła je przez las. Wszędzie wokół rosły niezwykłe rośliny, które świeciły jak gwiazdy. Każdy krok był pełen magii.
_„Czy mogę dotknąć tych kwiatów?”_ – zapytała Maja, wskazując na różowe kwiatki, które wyglądały jak małe lampiony.
Lila pokiwała głową. _„Oczywiście! Ale pamiętaj, że są bardzo delikatne!”_
Maja delikatnie dotknęła kwiatka, a ten natychmiast rozbłysnął jasnym światłem. _„To niesamowite!”_ – zawołała, a reszta dzieci zaczęła dotykać kwiatów, które świeciły w różnych kolorach.
_„A co zrobimy teraz?”_ – zapytał Jacek, z ciekawością patrząc na Lilę.
_„Teraz zabiorę was do naszej wróżkowej polany, gdzie organizujemy festyn!”_ – odpowiedziała wróżka. _„Będzie dużo zabawy!”_
Po chwili dotarli do polany, na której tańczyły wróżki i bawiły się wesoło. Dzieci były zachwycone. Wszędzie unosiły się kolorowe baloniki, a w powietrzu słychać było radosne śpiewy.
_„Chodźcie, zatańczmy razem!”_ – zawołała Lila, chwytając dzieci za ręce.
Dzieci zaczęły tańczyć w rytm muzyki, a wróżki dołączyły do nich. Wszyscy śmiali się i tańczyli, a radość unosiła się w powietrzu jak motyle.
_„To najlepszy dzień w moim życiu!”_ – wykrzyknęła Kasia, kręcąc się w kółko.
Po tańcach Lila zaproponowała dzieciom zabawę w chowanego. _„Ja będę liczyć, a wy się chowajcie!”_ – powiedziała.
Dzieci zaczęły biegać, szukając najlepszych miejsc do ukrycia. Jacek schował się za dużym, kolorowym kwiatem, a Maja wślizgnęła się za drzewo.
_„Jedno, dwa, trzy… gotowi?”_ – liczyła Lila. _„I… szukam!”_
Wszyscy byli bardzo podekscytowani. Lila szukała dzieci, a gdy je znalazła, wszyscy wybuchali śmiechem. Chwila radości trwała długo, aż nagle Lila powiedziała: _„Musimy już wracać, bo nie chcę, żebyście się zgubili w moim świecie.”_
Dzieci były smutne, ale zrozumiały, że czas wracać do przedszkola. _„Dziękujemy, Lila! To była najlepsza wyprawa!”_ – powiedział Piotrek.
_„Mam dla was niespodziankę!”_ – powiedziała wróżka, machając różdżką. Z jej różdżki wyleciały kolorowe iskierki, które zamieniły się w małe, błyszczące kamyczki. _„To magiczne kamyki, które przypomną wam o tej przygodzie!”_
Dzieci z radością przyjęły kamyczki. _„Będziemy je nosić zawsze!”_ – krzyknęły.
_„A teraz zamknijcie oczy i policzcie do trzech!”_ – poleciła Lila. _„Raz, dwa, trzy!”_
Gdy dzieci otworzyły oczy, znów stały w przedszkolu, w swojej sali. Pani Zosia uśmiechała się do nich.
_„Jak było w magicznym świecie?”_ – zapytała.
_„Było wspaniale! Poznaliśmy wróżki i tańczyliśmy!”_ – krzyknęły dzieci.
Pani Zosia pokiwała głową z uśmiechem. _„Cieszę się, że mieliście taką wspaniałą przygodę. Pamiętajcie, że magia zawsze jest wokół nas, wystarczy tylko otworzyć serce!”_
Dzieci spojrzały na swoje magiczne kamyczki i uśmiechnęły się. Wiedziały, że ta przygoda na zawsze pozostanie w ich sercach.