Bajka dla chłopców: Smok o złotym sercu
W pewnej odległej krainie, wśród wysokich gór i bujnych lasów, mieszkał smok o imieniu Złotek. Złotek nie był zwykłym smokiem. Miał piękne, złote łuski, które lśniły w słońcu jak najczystsze złoto. Ale to nie były jego jedyne wyjątkowe cechy. Złotek miał także złote serce. Zamiast straszyć ludzi, jak to robiły inne smoki, Złotek zawsze starał się im pomagać.
Pewnego dnia, kiedy Złotek leniwie sunął po niebie, zauważył grupkę dzieci bawiących się w dolinie. Ich śmiech i radość rozbrzmiewały w powietrzu. Ale nagle, z nieba spadła chmura i zaczęło padać. Dzieci szybko zaczęły szukać schronienia pod drzewami.
Złotek postanowił, że nie może pozwolić, aby dzieci zmarzły lub zmokły. Zniżył się do ziemi i zwołał swoje piękne, złote skrzydła, tworząc nad dziećmi ogromny cień.
„Nie martwcie się, dzieci! Oto mój cień, który ochroni was przed deszczem!” – zawołał Złotek, a dzieci spojrzały na niego z wielkimi oczami.
„Wow, smok!” – krzyknęła mała Ania. „Nie jesteś straszny!”
„Złotek to dobry smok!” – dodał mały Tomek, a reszta dzieci zaczęła się śmiać.
Gdy deszcz przestał padać, Złotek postanowił pokazać dzieciom, jak można dobrze się bawić. „Chcecie zobaczyć, jak latam?” – zapytał z uśmiechem.
Dzieci krzyknęły z radości: „Tak! Proszę, pokaż nam!” Złotek uniósł się w powietrze, a dzieci patrzyły z zachwytem. Smok krążył wokół, wykonując w powietrzu niesamowite figury. Jego złote łuski mieniły się na wszystkie kolory tęczy, a dzieci klaskały w dłonie z zachwytu.
„To jest niesamowite!” – krzyczał Tomek. „Jesteś najlepszym smokiem na świecie!”
Po chwili Złotek wylądował z powrotem obok dzieci. „Mam dla was niespodziankę!” – powiedział tajemniczo. „Chcecie zobaczyć, skąd biorą się tęcze?”
Dzieci spojrzały na siebie z niedowierzaniem. „Jak to możliwe, Złotku?” – zapytała Ania, a Złotek uśmiechnął się szeroko.
Złotek wziął głęboki oddech i zaczął sypać złote iskry z ogona. Iskry lśniły na słońcu i powoli tworzyły kolorową tęczę na niebie.
„Patrzcie!” – krzyknął Złotek. „To magia mojego serca!”
Dzieci były zachwycone. „To najpiękniejsza tęcza, jaką kiedykolwiek widziałem!” – powiedział Tomek, a pozostałe dzieci zgadzały się z nim.
Po długiej zabawie, Złotek zauważył, że słońce zaczyna zachodzić. „Czas wracać do domu, dzieci. Ale pamiętajcie, że zawsze możecie mnie odwiedzić!” – powiedział z ciepłym uśmiechem.
„Będziemy odwiedzać cię codziennie!” – obiecała Ania. „Jesteś naszym przyjacielem!”
Złotek wzruszył się. „Przyjaźń jest najcenniejszym skarbem, jaki można mieć. Pamiętajcie, że zawsze będziecie mile widziani w mojej dolinie.”
Od tego dnia, dzieci regularnie odwiedzały Złotka. Razem przeżywali wspaniałe przygody, odkrywając tajemnice lasu, ucząc się o naturze i dzieląc się swoimi marzeniami. Złotek stał się dla nich nie tylko przyjacielem, ale także nauczycielem.
Jednak pewnego dnia, do doliny przybył zły czarodziej, który chciał porwać Złotka i wykorzystać jego złote serce do swoich złych uczynków. Dzieci były przerażone, ale Złotek nie bał się. „Nie martwcie się, moi przyjaciele. Musimy razem stawić czoła temu czarodziejowi!”
Razem wymyślili plan. Złotek poleciał w górę, a dzieci zaczęły śpiewać piękne piosenki, które przyciągnęły uwagę czarodzieja. Gdy czarodziej zbliżył się, Złotek zstąpił na ziemię, a dzieci odważyły się stanąć przed nim.
„Nie pozwolimy, abyś skrzywdził naszego przyjaciela!” – krzyknęła Ania, trzymając mocno rękę Tomka.
Wzruszony ich odwagą, Złotek zaświecił swoją złotą łuską, a jego serce biło mocno. „Jestem silniejszy niż myślisz, czarodzieju. Przyjaźń ma moc, której nie zrozumiesz!”
Czarodziej, widząc, jak dzieci i Złotek są zjednoczeni, poczuł się osłabiony. W końcu, zrozumiał, że nie może zniszczyć ich przyjaźni. Zniknął w chmurach, a dolina znów była bezpieczna.
Od tego dnia, Złotek i dzieci byli jeszcze bliżej siebie. Zrozumieli, że prawdziwa siła tkwi w przyjaźni i miłości. I tak, smok o złotym sercu stał się legendą, a jego historia była opowiadana przez pokolenia.
I tak kończy się nasza opowieść o Złotku, smoku, który miał złote serce i najlepszych przyjaciołach, którzy nauczyli się, że prawdziwa przyjaźń jest najcenniejszym skarbem na świecie.