Bajka dla dziewczynki: Księżniczka i zaczarowany wachlarz
W pewnym królestwie, wśród zielonych wzgórz i błękitnych rzek, mieszkała piękna księżniczka o imieniu Lila. Była znana z tego, że zawsze uśmiechała się i niosła radość wszędzie, gdzie się pojawiała. Jej ulubioną rzeczą na świecie były kolorowe wachlarze, które zbierała z różnych zakątków królestwa.
<p pewnie pewnego dnia, gdy Lila spacerowała po ogrodzie, zauważyła coś błyszczącego w trawie. Zaintrygowana, schyliła się i podniosła przedmiot. Okazało się, że to wspaniały, złoty wachlarz, zdobiony klejnotami w kształcie serc.
_„Ojej, jaki piękny!”_ – zawołała Lila, a jej oczy zaświeciły się z radości. Gdy otworzyła wachlarz, nagle usłyszała delikatny głos.
_„Dziękuję, że mnie odnalazłaś, księżniczko!”_ – powiedział głos. Lila spojrzała na wachlarz z zaskoczeniem. _„Jestem zaczarowanym wachlarzem. Możesz spełnić jedno swoje życzenie, jeśli będziesz używać mnie z dobrym sercem.”_
Lila uśmiechnęła się szeroko. _„To wspaniale! Chciałabym, aby wszyscy w moim królestwie byli szczęśliwi i uśmiechnięci!”_
Wachlarz zadrżał, a wokół księżniczki rozbłysło jasne światło. Kiedy światło zniknęło, Lila zauważyła, że wszyscy mieszkańcy królestwa zaczęli się uśmiechać i tańczyć. Dzieci biegały, a dorośli śpiewali radosne piosenki.
_„To niesamowite!”_ – krzyknęła Lila. _„Dzięki, zaczarowany wachlarzu!”_
Jednak nie minęło wiele czasu, a w królestwie pojawił się smutny czarodziej, który był zazdrosny o szczęście mieszkańców. Postanowił ukraść złoty wachlarz. Pewnego dnia, gdy Lila bawiła się z dziećmi w ogrodzie, czarodziej podszedł do niej i rzekł:
_„Księżniczko, oddaj mi ten wachlarz! Nie zasługujesz na takie szczęście.”_
Lila spojrzała na czarodzieja z odwagą. _„Nie mogę oddać wachlarza! Przynosi radość moim przyjaciołom!”_
Czarodziej wpadł w złość. _„W takim razie, zobaczysz, co się stanie!”_ Zatrząsł różdżką, a nad ogrodem pojawiły się ciemne chmury.
W momencie, gdy chmury zaczęły się zbierać, Lila zrozumiała, że musi działać. Zaczęła machać wachlarzem, a w powietrzu pojawiły się kolorowe motyle. _„Czarodzieju! Może zamiast złości, spróbujesz być szczęśliwy?”_ – zapytała.
Czarodziej spojrzał na piękne motyle i jego serce na chwilę się zatrzymało. _„Ale ja… ja nie umiem być szczęśliwy!”_ – odpowiedział smutnym głosem.
Lila uśmiechnęła się do niego. _„Wszystko można zmienić! Spróbuj z nami. Dołącz do tańca!”_
Czarodziej wahał się, ale słowa księżniczki dotknęły jego serca. Powoli zaczął tańczyć, a ciemne chmury zaczęły znikać. Wkrótce cała wioska tańczyła razem, a czarodziejowi zaczęło się robić coraz bardziej radośnie.
_„Może to nie jest takie złe!”_ – powiedział z uśmiechem. _„Może mogę być szczęśliwy, jeśli spróbuję.”_
Wachlarz zaczarował ich wszystkich, a radość wypełniła królestwo. Czarodziej, widząc, jak wiele radości przynosi wspólna zabawa, postanowił zostać przyjacielem Lili.
_„Dziękuję, księżniczko, że pokazałaś mi, jak być szczęśliwym. Obiecuję, że już nigdy nie będę zły.”_
Lila uśmiechnęła się szeroko. _„Cieszę się, że się zmieniłeś! Razem możemy uczynić nasze królestwo jeszcze piękniejszym!”_
Od tego dnia czarodziej stał się częścią królestwa. Wszyscy razem organizowali festyny, tańczyli i śpiewali. A Lila, z zaczarowanym wachlarzem w ręku, codziennie spełniała życzenia mieszkańców, przynosząc im szczęście i radość.
W ten sposób królestwo stało się miejscem pełnym miłości i przyjaźni, gdzie każdy potrafił być szczęśliwy. A zaczarowany wachlarz stał się symbolem radości i magii, która kryje się w dobrym sercu.
_„Pamiętajcie, że szczęście można znaleźć wszędzie, wystarczy je tylko dostrzec!”_ – mówiła Lila, machając swoim pięknym wachlarzem i uśmiechając się do wszystkich.
I tak, księżniczka Lila, czarodziej i wszyscy mieszkańcy królestwa żyli długo i szczęśliwie, a ich przygody nigdy się nie kończyły.