Bajka dla dziewczynki: Wróżka Lilka i zaklęte jezioro

W pewnym magicznym lesie, gdzie słońce zawsze świeciło, a kwiaty tańczyły na wietrze, mieszkała wróżka o imieniu Lilka. Miała długie, lśniące włosy w kolorze błękitu i skrzydła, które mieniły się jak tęcza. Lilka była bardzo ciekawska i uwielbiała odkrywać nowe tajemnice swojego lasu.

<p pewnego dnia, podczas swojego codziennego latania, natknęła się na coś niezwykłego. W głębi lasu, wśród drzew, dostrzegła piękne jezioro. Woda w jeziorze była krystalicznie czysta, a na jej powierzchni odbijały się błękitne niebo i białe chmury. Lilka zbliżyła się, aby lepiej się przyjrzeć.

*”Wow, jakie piękne!”* – zawołała z zachwytem. *”Muszę sprawdzić, co kryje się w tej wodzie!”*

Gdy tylko wróżka dotknęła powierzchni jeziora, nagle pojawiła się z niej srebrzysta mgła. Z mgły wyłoniła się tajemnicza postać – była to stara wróżka, której oczy lśniły jak gwiazdy. Jej głos był cichy i melodyjny.

*”Witaj, mała wróżko! Ja jestem Wróżka Miri, strażniczka tego jeziora. Mam do ciebie prośbę.”*

*”Proszę, powiedz mi, jak mogę pomóc!”* – odpowiedziała Lilka, bardzo podekscytowana.

*”To jezioro jest zaklęte. Każdego roku, w dniu letniego przesilenia, muszę przeprowadzić rytuał, aby woda pozostała czysta i magiczna. Niestety, w tym roku nie mogę tego zrobić, ponieważ zgubiłam mój magiczny kamień,”* – wyjaśniła Miri, smutno patrząc na Lilkę.

*”Nie martw się! Pomogę ci znaleźć ten kamień!”* – zawołała Lilka, pełna zapału.

Miri uśmiechnęła się, a jej oczy zabłysły. *”Dziękuję, Lilko! Wiesz, gdzie moglibyśmy zacząć?”*

*”Może wędrować do Królowej Lasu? Ona na pewno zna wszystkie sekrety tego miejsca!”* – zasugerowała wróżka.

Wyruszyły razem w drogę. Wkrótce dotarły do wielkiego, majestatycznego drzewa, które było domem Królowej Lasu. Jej korona była pełna kolorowych kwiatów, a z gałęzi zwisały piękne, złote wstążki.

*”Witaj, Królowo!”* – zawołała Lilka, składając ukłon. *”Mamy do ciebie pytanie!”*

*”Witaj, moje kochane wróżki! Co was tu sprowadza?”* – odpowiedziała Królowa, z ciekawością przyglądając się im.

*”Zgubiłyśmy magiczny kamień Wróżki Miri, który jest potrzebny do rytuału w jeziorze. Czy wiesz, gdzie mogłybyśmy go znaleźć?”* – zapytała Lilka.

*”Hmm, słyszałam, że widziano go w jaskini na skraju lasu, strzeżonej przez smoka,”* – powiedziała Królowa, marszcząc brwi. *”Jednak nie bójcie się, smok jest bardzo łagodny, jeśli podejdziecie do niego z sercem pełnym odwagi.”*

Wróżki podziękowały Królowej i wyruszyły w stronę jaskini. Po drodze rozmawiały o tym, jak wiele przygód już przeżyły i jak ważna jest przyjaźń.

*”Cieszę się, że mam cię przy sobie, Miri,”* – powiedziała Lilka. *”Razem możemy pokonać każdą przeszkodę!”*

*”Ja też, Lilko! Nasza przyjaźń daje mi siłę!”* – odparła Miri z uśmiechem.

W końcu dotarły do jaskini, która była ciemna i tajemnicza. Lilka odważyła się pierwsza i weszła do środka, a Miri podążyła za nią. Wewnątrz zobaczyły smoka, który leżał na dużej stercie skarbów. Smok miał błyszczące, zielone łuski, a jego oczy były przyjazne.

*”Cześć, smoku!”* – zawołała Lilka. *”Szukamy magicznego kamienia. Czy go widziałeś?”*

Smok uniósł głowę i spojrzał na nie. *”Tak, widziałem ten kamień! Jest bardzo piękny, ale nie można go zabrać bez spełnienia jednego zadania.”*

*”Jakiego zadania?”* – zapytała Miri, zaintrygowana.

*”Musicie odpowiedzieć na moją zagadkę. Jeśli to zrobicie, kamień będzie wasz,”* – oznajmił smok, a jego oczy zaświeciły się.

*”Jesteśmy gotowe!”* – odpowiedziały wróżki z entuzjazmem.

*”Oto zagadka: Co ma cztery nogi rano, dwie w południe i trzy wieczorem?”* – zapytał smok, uśmiechając się tajemniczo.

Lilka i Miri zaczęły myśleć. Po chwili Lilka zawołała: *”Mam to! To człowiek! Gdy jest mały, czołga się na czworakach, potem chodzi na dwóch nogach, a na starość używa laski!”*

Smok był zaskoczony, ale uśmiechnął się szeroko. *”Brawo! Zgadłyście!”* – powiedział, przesuwając łapą, aby odsłonić magiczny kamień. Był on piękny, błyszczący i emanował niezwykłą energią.

*”Dziękujemy, drogi smoku!”* – powiedziały wróżki, a Lilka wzięła kamień w swoje ręce.

Wróciły do jeziora, a Miri z radością włożyła kamień w odpowiednie miejsce. Woda zaczęła świecić, a jezioro znów stało się magiczne.

*”Dzięki tobie, Lilko, jezioro będzie bezpieczne przez kolejny rok!”* – powiedziała Miri, obejmując swoją przyjaciółkę.

*”Wszystko dzięki naszej przyjaźni!”* – odpowiedziała Lilka, uśmiechając się szeroko.

I tak, wróżki Lilka i Miri spędziły resztę dnia nad jeziorem, bawiąc się i świętując swoje zwycięstwo. Wiedziały, że cokolwiek się wydarzy, zawsze mogą na siebie liczyć, a ich przyjaźń jest najważniejsza na świecie.

Od tej pory jezioro zawsze było pełne magii, a Lilka i Miri codziennie sprawdzały, czy wszystko jest w porządku. I tak żyły długo i szczęśliwie, otoczone tajemnicami i pięknem swojego magicznego lasu.