Lis i sprytna mysz
Dawno, dawno temu, w zielonym lesie mieszkał sprytny lis o imieniu Leon. Leon był znany z tego, że potrafił wymyślić najróżniejsze sztuczki, aby zdobyć jedzenie. Jego sierść była lśniąca, a oczy błyszczały jak dwa małe diamenty. Mimo że był sprytny, nie zawsze używał swojego talentu w dobry sposób.
<p pewnie pewnego dnia, gdy Leon spacerował po lesie, poczuł głód. Chciał zjeść coś pysznego. Wtedy zobaczył małą myszkę, która biegała w poszukiwaniu jedzenia. Myszka miała na imię Maja. Była bardzo sprytna i zawsze potrafiła znaleźć coś do jedzenia, nawet w najtrudniejszych warunkach.
Leon podszedł do Mai i powiedział: „Cześć, Maja! Co słychać? Może podzielisz się ze mną tym, co znalazłaś?”
Maja spojrzała na lisa i uśmiechnęła się. „Cześć, Leon! Właśnie znalazłam kilka smacznych ziarenek. Ale dlaczego miałabym się nimi dzielić? Ty zawsze chcesz je zjeść sam!”
Leon zaśmiał się. „No cóż, myszko, może tym razem mogę ci pomóc w znalezieniu więcej jedzenia, a potem podzielimy się razem?”
Maja przez chwilę się zastanawiała. W końcu pomyślała, że współpraca z lisem może być dobrym pomysłem. „Dobrze, Leon. Ale pamiętaj, że musisz być uczciwy!”
Leon skinął głową, a Maja zaczęła prowadzić go do miejsca, gdzie zawsze znajdowała jedzenie. Wkrótce dotarli do małego pola, gdzie rosły soczyste ziarna i pyszne jagody.
„Oto moje ulubione miejsce!” – powiedziała Maja, skacząc z radości. „Zbierajmy razem!”
Lis i myszka zaczęli zbierać jedzenie. Maja zbierała ziarna, a Leon zbił kilka jagód. Gdy ich kosze były już pełne, Maja powiedziała: „Teraz możemy się podzielić!”
Leon jednak miał inne plany. Zobaczył, że w pobliżu jest mała nora, gdzie mieszkał inny gryzonie. „Maja, zobacz! Tam jest nora! Może znajdziemy coś więcej!”
Maja spojrzała na norę, ale była ostrożna. „Nie wiem, Leon… może to nie jest bezpieczne?”
Leon machnął łapką. „Nie martw się, ja jestem sprytnym lisem! Jeśli coś będzie nie tak, szybko się wycofam!”
Maja w końcu się zgodziła, więc oboje podeszli do nory. Leon zajrzał do środka i zobaczył, że nikt nie ma w pobliżu. „Wchodź pierwsza, Maja! Zobacz, co tam jest!”
Maja, mimo strachu, weszła do nory. W środku znalazła wiele smakołyków: orzeszki, ziarna, a nawet kilka owoców. „Wow, Leon! To miejsce jest pełne jedzenia!” – zawołała, a jej oczy zaświeciły się z radości.
Leon jednak czuł, że coś jest nie tak. W nory czaił się mały szczur, który pilnował swojego skarbu. Gdy zobaczył Maję, krzyknął: „Hej! Co wy tutaj robicie?”
Maja szybko się wycofała, a Leon zrozumiał, że wpadli w pułapkę. „Musimy stąd uciekać, Maja!” – krzyknął.
Wtedy szczur zaczął gonić liska i myszkę. Maja była szybka, ale Leon był większy i miał dłuższe nogi. „Szybciej, Leon! Nie możemy dać się złapać!” – krzyczała Maja.
Oboje biegli tak szybko, jak tylko mogli. Leon, widząc, że Maja jest mniejsza, postanowił pomóc jej w trudnej sytuacji. „Skacz na mój grzbiet, Maja! Będę cię niósł!”
Maja nie wahała się ani chwili. Skoczyła na grzbiet lisa, a on biegł jeszcze szybciej. W końcu udało im się uciec przed szczurem i dotrzeć do bezpiecznego miejsca.
Kiedy już się zatrzymali, Maja była bardzo wdzięczna. „Dziękuję, Leon! Gdyby nie ty, pewnie bym została złapana!”
Leon, choć był sprytny, zrozumiał, że nie zawsze warto być tylko samolubnym. „Przepraszam, Maja. Powinienem był pomyśleć o twoim bezpieczeństwie. Współpraca jest ważna, a dzielenie się to najlepsza rzecz, jaką możemy zrobić!”
Maja uśmiechnęła się. „Zgadzam się! Możemy być przyjaciółmi i wspólnie zbierać jedzenie. Wtedy oboje będziemy bezpieczni!”
Od tej pory Leon i Maja stali się najlepszymi przyjaciółmi. Razem odkrywali las, dzielili się jedzeniem i zawsze pomagali sobie nawzajem. I choć Leon był sprytnym lisem, nauczył się, że prawdziwa siła tkwi w przyjaźni i wzajemnym wsparciu.
Na koniec dnia, kiedy słońce zachodziło, Leon i Maja wrócili do swojego miejsca. Zasiedli razem, a Maja powiedziała: „Cieszę się, że mamy siebie, Leon!”
Leon uśmiechnął się i dodał: „Ja też, Maja. Przyjaźń jest najważniejsza!”
I tak, w zielonym lesie, sprytny lis i mądra myszka żyli długo i szczęśliwie, ucząc się od siebie nawzajem, że najważniejsze w życiu to dzielić się i być blisko tych, których się kocha.