Mądrość starego drzewa
W pewnym pięknym lesie, gdzie słońce zawsze świeciło, a ptaki śpiewały radosne piosenki, rosło stare drzewo. Było ono ogromne, miało grube konary i gęste liście, które latem dawały cień zwierzętom i wędrowcom. Drzewo to miało na imię Dąb. Dąb był bardzo mądry i znał wiele opowieści z przeszłości. Każdego dnia, dzieci z pobliskiej wioski przychodziły do niego, aby słuchać jego historii.
<p pewnie pewnego słonecznego popołudnia, przy drewnie zebrała się grupka dzieci. Byli wśród nich Ania, Kuba i mały Jasio. Z niecierpliwością czekali na Dąb, który miał im opowiedzieć niezwykłą historię.
W końcu, kiedy dzieci się zebrały, Dąb przemówił:
„Witajcie, moje drogie dzieci! Dzisiaj opowiem wam o mądrości, która kryje się w sercu każdego z nas.”
Dzieci usiadły w kręgu, a Dąb zaczął swoją opowieść.
„Dawno, dawno temu, w tym samym lesie, żył mały, młody dąb, który marzył o tym, aby stać się wielkim drzewem, jak ja. Nazywał się Młody Dąb. Codziennie patrzył na mnie i mówił: ‘Kiedy ja będę taki duży jak ty, będę mądry i silny!’”
„Pewnego dnia, Młody Dąb postanowił, że musi być jak najszybciej duży. Zaczynał rosnąć w zastraszającym tempie, a jego gałęzie zaczęły się rozrastać. Jednak nie zwracał uwagi na swoje korzenie. Zamiast tego, spędzał długie dni, marząc o wielkości.”
„Chcę być wielki! Chcę być najlepszym drzewem w lesie!” – wołał Młody Dąb.
„Z czasem, Młody Dąb stał się większy, ale jego korzenie były słabe. Pewnego dnia, przyszła silna burza. Wiatr huczał, a deszcz lał się jak z cebra. Młody Dąb próbował się trzymać, ale jego korzenie nie były wystarczająco mocne, by go utrzymać. W końcu, wiatr przewrócił go na ziemię.”
Dzieci zaniemówiły, słuchając tej opowieści. Ania zapytała:
„Dlaczego Młody Dąb nie zwrócił uwagi na swoje korzenie, Dębie?”
Dąb odpowiedział:
„To dlatego, że w młodości każdy z nas pragnie szybko rosnąć i być najlepszym. Ale zapominamy, jak ważna jest nasza podstawowa wiedza i doświadczenie, które dają nam siłę.”
„Po burzy, Młody Dąb leżał na ziemi, a inne drzewa w lesie zaczęły mu pomagać. Starsze drzewa mówiły do niego z troską.”
„Nie martw się, Młody Dąb. Wszyscy przechodzimy przez trudne chwile. Musisz nauczyć się, jak budować swoje korzenie, aby być mocnym na przyszłość.” – mówił Stary Sosna, który miał wiele lat doświadczenia.
Młody Dąb, słuchając ich rad, zrozumiał, że musi się uczyć i wzrastać w spokoju. Przez wiele miesięcy jego przyjaciele pomagali mu odbudować korzenie, a Młody Dąb uczył się, jak być cierpliwym.
„Wkrótce potem, Młody Dąb znów zaczął rosnąć, ale tym razem wiedział, że ważne jest, aby najpierw zadbać o swoje korzenie. Stał się silniejszy niż kiedykolwiek wcześniej.”
„Nie muszę być najszybszy ani największy. Muszę być mądry i cierpliwy.” – mówił Młody Dąb ze szczerym uśmiechem.
Dąb zakończył swoją opowieść, patrząc na dzieci.
„I tak, moje drogie dzieci, pamiętajcie, że mądrość nie zawsze polega na szybkim wzroście. Czasami najważniejsze jest zrozumienie i czerpanie z doświadczeń, które pomagają nam stać się silnymi.”
Dzieci, słuchając opowieści, zrozumiały, że każdy z nas ma swoje korzenie, które musimy pielęgnować. Jasio, który był najmłodszy, zadał jeszcze jedno pytanie:
„Dębie, a co się stało z Młodym Dębem?”
Dąb uśmiechnął się i odpowiedział:
„Młody Dąb stał się wielkim drzewem, które teraz rośnie obok mnie. Jest silny i mądry, bo wie, jak ważne są korzenie.”
Dzieci z radością przytuliły Dęba, dziękując mu za piękną opowieść. Wiedziały, że wrócą do niego, aby usłyszeć kolejne historie, które będą dawały im mądrość na przyszłość.
W ten sposób, w lesie pełnym przygód, Dąb i jego mali przyjaciele uczyli się, jak ważne jest pielęgnowanie mądrości i docenianie każdych doświadczeń, które przychodzą z czasem.