Podróż przez gwiezdne bramy
<p Pewnego słonecznego dnia, w małym miasteczku o nazwie Złotowice, mieszkała dziewczynka o imieniu Maja. Maja była bardzo ciekawska i uwielbiała odkrywać nowe rzeczy. Jej ulubionym miejscem był stary strych w domu babci, gdzie znajdowała różne skarby z przeszłości. Pewnego dnia, podczas przeszukiwania strychu, Maja natrafiła na tajemniczą, błyszczącą bramę.
Brama była pokryta dziwnymi symbolami i świeciła w kolorach tęczy. Maja spojrzała na nią z zachwytem. _„Co to może być?”_ – pomyślała. Zaintrygowana, postanowiła spróbować przejść przez bramę. Gdy tylko dotknęła jej ręką, poczuła, jak świat wokół niej zaczyna się kręcić.
Nagle, Maja znalazła się w zupełnie innym miejscu. Stała na pięknej, zielonej łące, a nad nią rozciągało się niebo pełne gwiazd. _„Gdzie ja jestem?”_ – zapytała sama siebie. Wtedy usłyszała śmiech i zobaczyła małego, niebieskiego stworka, który skakał wesoło obok niej.
_„Cześć! Jestem Luma!”_ – powiedział stworek, machając swoją małą rączką. _„Witamy w Krainie Gwiezdnych Bram! Co cię tu sprowadza?”_
Maja była zachwycona. _„Znalazłam bramę na strychu i chciałam odkryć, co jest po drugiej stronie!”_ – odpowiedziała. Luma uśmiechnął się szeroko.
_„To świetnie! W Krainie Gwiezdnych Bram jest wiele niezwykłych miejsc do odkrycia. Chcesz zobaczyć?”_
Maja skinęła głową z entuzjazmem. _„Tak, bardzo!”_
Luma zaprowadził Maję do pierwszej bramy, która była w kształcie gwiazdy. _„To brama do Królestwa Kolorów!”_ – wyjaśnił. Gdy przeszli przez nią, Maja zobaczyła świat wypełniony kolorami, jakich nigdy wcześniej nie widziała. Drzewa były fioletowe, a kwiaty świeciły jak tęcza.
_„Jak pięknie!”_ – zawołała Maja. _„Czy możemy tu zostać na zawsze?”_
_„Niestety nie, ale możemy spróbować namalować kilka kolorów na twojej rzeczywistości!”_ – odpowiedział Luma. Maja zaczęła rysować na ziemi, a Luma pokazywał jej, jak łączyć kolory w różne wzory.
Po chwili, Maja miała na sobie najwspanialszy, kolorowy strój, jaki kiedykolwiek widziała. _„Dziękuję, Luma! To było cudowne!”_ – powiedziała z radością.
_„Czas na kolejną przygodę!”_ – oznajmił Luma, prowadząc Maję do następnej bramy, która była okrągła i lśniła jak złoto. _„To brama do Krainy Muzyki!”_
Gdy przeszli przez bramę, Maja usłyszała piękne dźwięki. Wszędzie wokół tańczyły instrumenty muzyczne: gitary, bębny, a nawet skrzypce. _„To wspaniałe!”_ – krzyknęła Maja, zaczynając tańczyć w rytm muzyki.
_„Dołącz do nas!”_ – zawołały instrumenty, a Maja zaczęła tańczyć z nimi. Wszyscy śmiali się i bawili, a Maja poczuła się jak w krainie marzeń.
Po długim tańcu, Maja i Luma postanowili ruszyć dalej. _„Co jeszcze możemy zobaczyć?”_ – zapytała Maja.
_„Czas na ostatnią bramę! To brama do Krainy Przyjaźni!”_ – powiedział Luma, prowadząc Maję do bramy w kształcie serca.
Gdy weszli, Maja zobaczyła dzieci z różnych zakątków świata, które bawiły się razem. _„Cześć! Chcecie się bawić?”_ – zapytała Maja, a dzieci uśmiechnęły się i przywitały ją.
_„Tak, gramy w różne gry! Dołącz do nas!”_ – powiedziały. Maja bawiła się z wszystkimi, grając w chowanego i skacząc w rytm piosenek.
_„To niesamowite, jak wiele przyjaźni można znaleźć!”_ – pomyślała Maja.
Po chwili, Luma spojrzał na Maję. _„Czas wracać, Maja. Ale pamiętaj, że zawsze możesz wrócić przez gwiezdne bramy!”_
_„Dziękuję, Luma! To była najwspanialsza przygoda w moim życiu!”_ – odpowiedziała Maja, ściskając małego stworka.
Gdy wrócili do pierwszej bramy, Maja poczuła, jak znów świat zaczyna się kręcić. Po chwili znalazła się na strychu babci, z uśmiechem na twarzy.
_„To była tylko podróż, ale w sercu zostaną mi wszystkie kolory, muzyka i przyjaźnie!”_ – pomyślała. I od tej pory, Maja wiedziała, że każdy dzień może być przygodą, jeśli tylko pozwoli wyobraźni prowadzić ją przez gwiezdne bramy.
W ten sposób zasnęła, marząc o kolejnych niezwykłych podróżach i przygodach, które czekały na nią w magicznych krainach.