Wędrowiec i smocza góra
W pewnym królestwie, gdzie słońce zawsze świeciło, a kwiaty pachniały jak najlepsze cukierki, żył sobie wędrowiec o imieniu Antek. Antek był bardzo ciekawym chłopcem, który uwielbiał odkrywać nowe miejsca i poznawać różne przygody. Jego ulubionym zajęciem było wędrowanie po lesie, w którym zawsze znajdował coś niezwykłego.
<p pewnym słonecznym porankiem, Antek postanowił wyruszyć w stronę smoczej góry, która była znana w całym królestwie. Mieszkańcy często opowiadali o niej niesamowite historie. Mówili, że na szczycie góry mieszkał potężny smok, który strzegł skarbu pełnego złota i drogocennych kamieni. Ale nikt nie wiedział, czy smok był przyjazny, czy może zły.
„Dziś wyruszę na wielką przygodę!” – powiedział Antek do siebie, pakując mały plecak z jedzeniem i wodą. Z uśmiechem na twarzy ruszył w stronę smoczej góry.
Po drodze spotkał wesołego królika, który skakał wśród kwiatów.
„Cześć, Króliku! Gdzie się wybierasz?” – zapytał Antek.
„Cześć, Antku! Skaczę po łące, ale słyszałem, że idziesz do smoczej góry. Czy to prawda?” – odparł królik.
„Tak! Chcę poznać smoka!” – odpowiedział Antek z podekscytowaniem.
„Uważaj, bo smok może być groźny!” – ostrzegł królik. – „Ale jeśli będziesz uprzejmy, może cię polubi!”
„Dziękuję za radę, Króliku! Będę grzeczny,” – zapewnił Antek.
Kiedy Antek dotarł do stóp smoczej góry, zauważył, że droga była stroma i pełna kamieni. Wziął głęboki oddech i zaczął wspinać się. Po chwili dotarł na szczyt, gdzie ujrzał ogromnego smoka o lśniących łuskach.
„Witaj, Wędrowcze!” – zaryczał smok, a jego głos brzmiał jak grzmot. – „Czego chcesz w moim królestwie?”
Antek drżał ze strachu, ale zebrał odwagę i odpowiedział: „Witaj, Smoku! Przybyłem, aby cię poznać. Słyszałem o tobie wiele wspaniałych historii i chciałem zobaczyć, czy są prawdziwe.”
„Cóż, nie każdy odważyłby się przyjść do mnie,” – odpowiedział smok, z zainteresowaniem przyglądając się Antkowi. – „Co cię skłoniło, by się tu znaleźć?”
„Jestem ciekawy świata i chciałem przeżyć przygodę!” – wyjaśnił Antek. – „Czy mógłbyś opowiedzieć mi swoją historię?”
„Hmm, może masz w sobie coś więcej niż tylko strach,” – powiedział smok, rozkładając skrzydła. – „Dobrze, opowiem ci. Dawno temu, byłem zwykłym smokiem, ale przez lata strzegłem skarbu, który nie był tylko złotem, ale także mądrością.”
„Mądrością?” – zdziwił się Antek.
„Tak. Każdy, kto przybywał, musiał odpowiedzieć na moje pytania. Jeśli nie potrafił, musiał odejść. Ale ci, którzy potrafili, dostawali mądrość, a nie skarb.”
„Czy mogę spróbować?” – zapytał Antek z entuzjazmem.
„Oczywiście! Oto moje pytanie: Co jest najważniejsze w życiu?” – zapytał smok.
Antkowi zapaliła się lampka w głowie. Pomyślał o wszystkich przyjaciołach, których poznał, i o miłości, jaką czuł do swojej rodziny.
„Najważniejsza jest miłość i przyjaźń! To one sprawiają, że życie jest piękne!” – odpowiedział Antek pewnie.
„Dobrze powiedziane, Wędrowcze!” – odparł smok z uśmiechem. – „Oto twoja nagroda!”
Smok machnął ogonem, a przed Antkiem pojawiła się skrzynia pełna błyszczących kamieni.
„To nie tylko skarb, ale także mądrość. Pamiętaj, aby dzielić się tym, co zdobyłeś,” – dodał smok.
„Dziękuję, Smoku! Obiecuję, że będę się dzielić!” – zawołał Antek, a jego serce napełniło się radością.
Wędrowiec wrócił do swojego królestwa, niosąc ze sobą nie tylko skarb, ale także niezwykłe lekcje, które zdobył. Od tej pory opowiadał o przyjaźni i miłości, które uczyniły życie piękniejszym.
A smok, patrząc za Antkiem, uśmiechnął się i pomyślał: „Czasami najcenniejszym skarbem jest mądrość, którą możemy dzielić z innymi.”
I tak, Antek stał się znanym wędrowcem, który zawsze przypominał innym, jak ważne jest to, co mamy w sercach.