Wstęp
W małej wiosce, otoczonej zielonymi łąkami i kolorowymi kwiatami, mieszkała czarownica o imieniu Eliza. Eliza była niezwykła, bo zamiast straszyć ludzi, uwielbiała im pomagać. Jej największym skarbem była złota dynia, która miała magiczne moce. Dzięki niej, Eliza mogła spełniać marzenia dzieci z wioski.
Spotkanie z dziećmi
Pewnego pięknego poranka, Eliza postanowiła, że czas na małą przygodę. Wzięła swoją złotą dynię i wyszła na łąkę, gdzie bawiły się dzieci. Kiedy dzieci zobaczyły czarownicę, podbiegły do niej z uśmiechami na twarzach.
„Cześć, Elizo! Co dzisiaj robisz?” – zapytała mała Ania, która zawsze była ciekawa przygód.
„Cześć, kochani! Dzisiaj mam dla was niespodziankę!” – odpowiedziała Eliza z uśmiechem.
Magiczna podróż
Dzieci zamarzyły o magicznej podróży, więc Eliza postanowiła, że zabierze je do zaczarowanego lasu, gdzie wszystko było możliwe. Wszyscy usiedli wokół dyni, a Eliza uniosła ręce do góry.
„Złota dynio, spełnij nasze marzenia! Przenieś nas do zaczarowanego lasu!” – zawołała.
Dynia zaświeciła jasnym blaskiem, a dzieci poczuły, jak unoszą się w powietrzu. Po chwili znalazły się w lesie pełnym kolorowych drzew i mówiących zwierząt.
Przygody w lesie
W zaczarowanym lesie wszystko było inne. Drzewa miały liście w kolorze tęczy, a w powietrzu unosił się zapach słodkich owoców. Dzieci biegały z radością, a Eliza uśmiechała się, widząc ich szczęście.
„Zobaczcie, tam jest jeżyk, który potrafi śpiewać!” – zawołał Michał, wskazując w stronę małego jeża, który siedział na kamieniu.
„Hej, jeżyku! Czy możesz zaśpiewać dla nas?” – zapytała Ania.
Jeżyk uśmiechnął się i zaczął śpiewać piękną piosenkę o przyjaźni i radości. Dzieci tańczyły w rytm jego śpiewu, a Eliza klaskała w dłonie.
Nowi przyjaciele
Po chwili w lesie pojawił się mały króliczek, który skakał wesoło. Jego futerko było białe jak śnieg, a uszy długie jak marchewki.
„Cześć, króliczku! Chcesz się z nami bawić?” – zapytała Ania.
„Oczywiście! Uwielbiam zabawy!” – odpowiedział króliczek, skacząc do dzieci.
Wspólnie biegali po lesie, zbierali kolorowe kwiaty i grali w różne gry. Każda chwila była pełna śmiechu i radości. Eliza obserwowała ich z uśmiechem, ciesząc się, że mogła sprawić im tyle radości.
Powroty do rzeczywistości
Po długim dniu pełnym zabaw, Eliza wiedziała, że nadszedł czas, aby wrócić do wioski. Dzieci były trochę smutne, ale czarownica miała dla nich dobrą wiadomość.
„Nie martwcie się! Zawsze możecie wrócić do zaczarowanego lasu, kiedy tylko zechcecie. Wystarczy, że pomyślicie o swojej magicznej dyni!” – powiedziała Eliza.
Dzieci uśmiechnęły się, a Eliza znów uniosła ręce do góry, a dynia zaświeciła jasnym blaskiem. Po chwili znalazły się z powrotem w łące, gdzie wszystko było tak, jak wcześniej.
Pożegnanie z czarownicą
Wszyscy przytulili Elizę na pożegnanie. Byli wdzięczni za wspaniałą przygodę i obiecali, że wrócą, aby znów się bawić.
„Dziękujemy, Elizo! Jesteś najlepszą czarownicą na świecie!” – zawołał Michał.
„Dziękuję, kochani! Pamiętajcie, że magia jest wszędzie, jeśli tylko potraficie ją dostrzec!” – odpowiedziała Eliza, machając im na pożegnanie.
Refleksja
Kiedy dzieci wróciły do wioski, opowiadały wszystkim o swojej przygodzie. Zrozumiały, że prawdziwa magia tkwi w przyjaźni, radości i wspólnym spędzaniu czasu. Od tego dnia, kiedy tylko widziały złotą dynię, przypominały sobie o swojej czarownicy i zaczarowanym lesie.
Zakończenie
I tak, Eliza, czarownica z wioski, stała się ich przyjaciółką na zawsze, a dzieci wiedziały, że magia zawsze będzie z nimi, gdy tylko będą się śmiały i bawiły razem.