Podróż do krainy snów
<p Pewnego wieczoru, w małym miasteczku, mieszkała dziewczynka o imieniu Ania. Uwielbiała patrzeć na gwiazdy i marzyć o przygodach. Gdy zapadał zmrok, Ania zawsze siadała przy oknie, wyciągając rękę w stronę nieba, jakby chciała dotknąć księżyca.
Jednak tego wieczoru było inaczej. Ania czuła, że w powietrzu unosi się magia. Spojrzała na swoje ulubione gwiazdy i nagle usłyszała delikatny głos.
„Cześć, Aniu! Chcesz wyruszyć w podróż do krainy snów?”
To była mała wróżka o imieniu Lila, która fruwała wokół Anii. Jej skrzydła błyszczały jak gwiazdy na niebie. Ania otworzyła szeroko oczy z zachwytu.
„Tak, tak! Chcę!” – zawołała Ania, nie mogąc się doczekać.
Lila uśmiechnęła się szeroko.
„W takim razie zamknij oczy i trzymaj się mocno!”
Ania zamknęła oczy, a Lila chwyciła ją za rękę. W mgnieniu oka przeniosły się do krainy snów. Gdy Ania otworzyła oczy, zobaczyła piękny, kolorowy świat, w którym wszystko było możliwe.
Wszystko wokół było magiczne – drzewa miały liście w kształcie serc, a kwiaty tańczyły na wietrze.
„Gdzie jesteśmy, Lilo?” – zapytała Ania, zachwycona.
„W krainie snów, gdzie każdy może spełnić swoje marzenia!” – odpowiedziała wróżka.
Nagle obok nich pojawił się uroczy króliczek w kapeluszu.
„Cześć! Jestem Tobi! Chcecie się pobawić?” – zapytał, skacząc radośnie.
„Jasne, Tobi! Co będziemy robić?” – odpowiedziała Ania, uśmiechając się szeroko.
Tobi wskazał na wzgórze, gdzie biegały kolorowe motyle.
„Zróbmy wyścig do tamtych motyli! Kto pierwszy dotrze, ten dostanie magiczne skrzydełka!”
Ania i Lila spojrzały na siebie z podekscytowaniem.
„Będziemy pierwsze!” – zawołały jednocześnie.
Wszystkie trzy postacie zaczęły biec w stronę wzgórza. Ania czuła, jak wiatr rozwiewa jej włosy. Motyle fruwały wokół nich, a świat wokół był pełen radości.
W końcu dotarli na szczyt wzgórza, a Tobi zawołał:
„Udało się! Jesteśmy na miejscu!”
Wszystkie motyle zaczęły tańczyć wokół nich, a z nieba zaczęły spadać małe, błyszczące skrzydełka. Ania, Lila i Tobi zaczęli je łapać, a każde z nich dawało im wyjątkowe moce.
„Zobaczcie! Teraz możemy latać!” – zawołała Lila, zakładając skrzydełka.
Radośnie skoczyli w powietrze, unosząc się nad krainą snów. Ania czuła się wolna jak ptak, a jej serce biło z radości.
„To niesamowite!” – krzyczała Ania, latając obok przyjaciół.
Po chwili przylecieli do magicznego jeziora, które mieniło się wszystkimi kolorami tęczy.
„Chodźmy popływać!” – zaproponował Tobi.
Wskoczyli do wody i zaczęli się bawić, tworząc bańki mydlane, które unosiły się w powietrzu.
„Patrzcie, jakie piękne bańki!” – zawołała Ania.
Jednak w pewnym momencie jedna z baniek zaczęła się zmieniać. Wewnątrz pojawiła się mała, smutna chmurka.
„Czemu jesteś smutna?” – zapytała Ania.
„Nie mogę znaleźć swojego miejsca w krainie snów…” – odpowiedziała chmurka z łezką w oku.
Ania poczuła współczucie.
„Nie martw się! Pomogę ci!” – powiedziała.
Wszyscy zaczęli szukać miejsca, gdzie chmurka mogłaby być szczęśliwa. Latając nad krainą, Ania zauważyła piękne góry, z których spływały wodospady.
„Może tutaj?” – zaproponowała.
Chmurka spojrzała na wodospady z zachwytem.
„Tak, to idealne miejsce!” – zawołała radośnie.
Wszyscy ucieszyli się, a chmurka zaczęła tańczyć w powietrzu.
„Dziękuję, Aniu! Teraz czuję się jak w domu!”
Po tej przygodzie Ania, Lila i Tobi wrócili na wzgórze, aby pożegnać się z chmurką.
„Zawsze możesz wrócić, gdy będziesz chciała!” – powiedziała Ania.
Chmurka pomachała im na pożegnanie, a oni ruszyli w drogę powrotną.
Gdy dotarli do miejsca, gdzie zaczęli swoją podróż, Lila uśmiechnęła się.
„Czas wracać do rzeczywistości, Aniu. Ale pamiętaj, że kraina snów zawsze na ciebie czeka.”
Ania poczuła się szczęśliwa, ale też trochę smutna, że musi wracać.
„Będę tęsknić za tym miejscem!” – powiedziała.
„W snach zawsze możesz wrócić!” – dodała Lila.
W chwilę później Ania znów zamknęła oczy, a gdy je otworzyła, leżała w swoim łóżku. Uśmiechnęła się na wspomnienie przygód.
Od tego dnia, każdej nocy, Ania marzyła o krainie snów, a Lila i Tobi stawali się jej najlepszymi przyjaciółmi.
Każda noc była nową przygodą, a Ania wiedziała, że w jej sercu zawsze będzie miejsce na magię i marzenia.